مرگ رويا

شب رويا و نسيم و گل صد برگ اميد
شمع و پروانه و کنجی دو,سه پيمانه نبید

چنگ و عود و دف و تار و نی و ضرب و تب عشق
نیک ياری , به پس پرده , چنان قوی سپید

همه گرم می و من محو جمال و رخ يار
ناگهان باد شديدی , بر محفل , بوزيد

شمع خاموش شد و گل همه پرپر شد ورفت
تار شد صیقل دل , تیره شد اين عیش سپید

چنگ شد پاره و عود و دف و نی جمله بسوخت
بال پروانه شکست و شد عزا , شام سعید

آه , ای سردی ايام , فرا گير مرا
آه , ای عشق بسوزان به تنم جامه عيد

زانکه يار از بر من رفت ودگر چشم کسی
آفتابين گهری پاک , به اين خانه نديد

آه ای شب پره ها , جمله سيه پوش شويد
گشت شاهد, ز غم دوری دلدار, شهيد

گوشه گير 1373